Batangas doodles Thursday, January 18, 2007 |
Kahapon nasira ang mga pangarap naming ma-extend ang "field trip" namin dito sa Batangas. Although alam ko na naman from the start na our stay here won't last, somehow winiwish ko na maprolong... Kahit a month lang, or a week, basta humaba lang ng konti. But no, having talked with our boss yesterday, naputaok ang bubble of hope ko.
For more than a month now, we've stayed here in Batangas and have come to know a lot of people. As in a lot. First day pa lang ang dami nang mukha. Ang nakakataba pa ng puso, ang warm ng welcome sa amin. Madali tuloy makapag-adapt sa new environment.
I fell in love with Batangas nung first week pa lang. Ngayon lang ako naka-experience ng hassle-free na pagpasok (well of course pag nalate e ibang usapan na yon). No traffic, no pollution. All we had to do is et ourselves ready and wait for the bus. OR whoever na dadampot sa amin in case late kami at naiwan ng bus (which, mind you, e madalas mangyari). Bukod dun ang ganda sobra ng view every morning. Sobrang good morning talaga with scenic views all aroud: bundok, dagat, magandang sky at sunrise.
Di lang ang paligid ang nakaka-inlove, pati work dito nagustuhan ko. My 8 days (o diba ang saglit lang) of stay in the operations department made me realize na gusto ko dun. Career-wise, sobrang naakit ako sa kob description nila. Parang katuparan na kasi ng ChE pangarap. Sabi ko nga, sa operations kasi yun na yun -- heart and soul of ChE. Reactors, distillation column, process. Astig. Kinain ko lahat ang sinabi ko before na if ever magkatrabaho na, ayoko sa planta kasi malayo. Ngayon gusto ko na dito. Yun nga lang, malayo. Pero kung gusto lang, gustong gusto.
Isa pang malaking factor ang mga tao. My first week in the head office does not even come close to my first days sa planta. Sabi ko nga ang warm ng welcome sa amin. Madali makagain ng friends. Isipin mo, yung mga nakasama namin for a day lang, sila na yung mga nagin tropa namin dito. Ganun kadali. Which makes me even more sad to think we'll be leaving in less than a month na. Dami na memories and experiences na maganda, hirap na mag-let go..
We've got 3 weeks more to maximize our stay here. Sabi nga namin sulitin na dahil saglit lang dito. At talagang sinusulit nga namin. Panigurado mamimiss ko dito. Peo habang andito pa, mag-iipon na muna ko ng mas marami pang happy memories para mabaon sa pagbalik namin sa manila.
For more than a month now, we've stayed here in Batangas and have come to know a lot of people. As in a lot. First day pa lang ang dami nang mukha. Ang nakakataba pa ng puso, ang warm ng welcome sa amin. Madali tuloy makapag-adapt sa new environment.
I fell in love with Batangas nung first week pa lang. Ngayon lang ako naka-experience ng hassle-free na pagpasok (well of course pag nalate e ibang usapan na yon). No traffic, no pollution. All we had to do is et ourselves ready and wait for the bus. OR whoever na dadampot sa amin in case late kami at naiwan ng bus (which, mind you, e madalas mangyari). Bukod dun ang ganda sobra ng view every morning. Sobrang good morning talaga with scenic views all aroud: bundok, dagat, magandang sky at sunrise.
Di lang ang paligid ang nakaka-inlove, pati work dito nagustuhan ko. My 8 days (o diba ang saglit lang) of stay in the operations department made me realize na gusto ko dun. Career-wise, sobrang naakit ako sa kob description nila. Parang katuparan na kasi ng ChE pangarap. Sabi ko nga, sa operations kasi yun na yun -- heart and soul of ChE. Reactors, distillation column, process. Astig. Kinain ko lahat ang sinabi ko before na if ever magkatrabaho na, ayoko sa planta kasi malayo. Ngayon gusto ko na dito. Yun nga lang, malayo. Pero kung gusto lang, gustong gusto.
Isa pang malaking factor ang mga tao. My first week in the head office does not even come close to my first days sa planta. Sabi ko nga ang warm ng welcome sa amin. Madali makagain ng friends. Isipin mo, yung mga nakasama namin for a day lang, sila na yung mga nagin tropa namin dito. Ganun kadali. Which makes me even more sad to think we'll be leaving in less than a month na. Dami na memories and experiences na maganda, hirap na mag-let go..
We've got 3 weeks more to maximize our stay here. Sabi nga namin sulitin na dahil saglit lang dito. At talagang sinusulit nga namin. Panigurado mamimiss ko dito. Peo habang andito pa, mag-iipon na muna ko ng mas marami pang happy memories para mabaon sa pagbalik namin sa manila.