Yes I will write about my ranting now so that I can let it go. Aaaaaaaaaaaaaaaaaaargh! Kaya pala inimbento ang stress ball, para pag gigil na gigil ka na e kesa ano pang destructive act ang gawin mo e ibuhos mo na lang lahat sa kawawang (but super squeeze-absorbent) bolang iyon. Special thanks to Ms. Marion for this gift nung pasko. Ngayon ko lang siya actually nagamit, come to think of it.

What am I ranting about? Basta. Work-related which I choose not to disclose for the reason na baka makasira ako ng tao, at hindi yun tama. Pero man, grabe, sa pagkakaalam ko pasensiyoso kong tao, as in. Parang kaya ko pa nga ipagyabang yun. But no, nasagad ngayon. Last week pa kasi ito. Add the fact that right now, I'm at my lowest in terms of liking this job of mine. Kung bakit naman may bond kasi. At bakit nga ba????? Waaaaaaaaaaaaaaaaaah...

Hayyy, I can in all honesty say that I've reached the point of kawalang gana. Sana bumilis na ang oras para uwian na....

Labels: work