Natapos kagabi ang surprise send off party namin para kay Ate Beul. Simple lang pero makahulugan. Mahirap mapigilang hindi mag-senti lalo na alam naman ng lahat na malapit na talaga siya malayo. Nagkakulitan, naglaro, at nagdramahan, at siyempre nagkainan, hanggang sa natapos na nga yung munting surprise namin sa kanya.

Tama si Ate Beulah, kahit hindi kami masyado close, nakakamiss pa rin dahil sa mere fact na hindi na makikita at malalayo na. Ganon ang naffeel ko, hindi naman kasi kami masyado close, pero alam kong mamimiss ko talaga siya.

Tama rin si Ate Bethel. Memories will remain as memories until finally we forget. Kaya mas mainam isulat para kung sakaling makalimutan, may makapag-papaalala.


Isunusulat ko ito ngayon kasi ayokong makalimot.