nuNIEnu...
pinost ko ito sa isang thread sa peyups.. at babala sa mga tao, mushy ito. pero kebs, hindi naman ito para sa kanila..
ang funny. hindi ko na alam kung kailan ako huling sumulat dito. magmula ata ng dumating ka sa buhay ko? di ko na maalala..
nasa inyo ka ngayon. at mahigit isang linggo tayong hindi magkikita. andito ka nung monday, after one week of not being with you. hindi mo na kailangan pang itanong kung namiss kita. siguro tongertz ka na lang kung hindi mo alam iyon. sa totoo lang, sobrang namiss kita. ewan ko, ganun talaga.
ang pathetic ko kahapon. or ewan, napapathetican kasi ako sa sarili ko. parang hindi ako. pero naisip ko, i had been this way before na pala. nagiging cheesy ata talaga ang tao kapag nasa panahon. matagal din bago ako naging ganito ulit. hehe, ikaw kasi.
sori kahapon, naiyak kasi ako. ewan ko ba. siguro the reason why i was missing you more yesterday was because i knew that you're just a phone call away, but still hindi tayo magkausap. nasa mga tita mo kasi ikaw kaya nakakahiya magbabad sa telepono. naintindihan ko yun. pero siyempre, hindi pa rin maalis ang malungkot ako. mahigit isang linggo na naman kasi kitang hindi makakasama.. at gustuhin ko mang sulitin ang time na kahit sa fone ay makausap ka, hindi pwede.
sabi mo nakakalungkot pero kailangang magtiis. alam ko yun. actually, ang nakakatawa pa, ako ang nagsasabi niyan dati. hindi ko lang siguro kinaya na ipsych ang sarili ko kahapon kaya nilamon na ko ng kalungkutan.
6 na araw na lang magkikita na ulit tayo. sabi ko nga dapat positive ang outlook, para hindi malungkot masyado. at nag-agree tayo dun. oo, kailangan mag-tiis. kailangan magtiyaga. after all, love is patient. at mahal kita.
yun lang.
ang funny. hindi ko na alam kung kailan ako huling sumulat dito. magmula ata ng dumating ka sa buhay ko? di ko na maalala..
nasa inyo ka ngayon. at mahigit isang linggo tayong hindi magkikita. andito ka nung monday, after one week of not being with you. hindi mo na kailangan pang itanong kung namiss kita. siguro tongertz ka na lang kung hindi mo alam iyon. sa totoo lang, sobrang namiss kita. ewan ko, ganun talaga.
ang pathetic ko kahapon. or ewan, napapathetican kasi ako sa sarili ko. parang hindi ako. pero naisip ko, i had been this way before na pala. nagiging cheesy ata talaga ang tao kapag nasa panahon. matagal din bago ako naging ganito ulit. hehe, ikaw kasi.
sori kahapon, naiyak kasi ako. ewan ko ba. siguro the reason why i was missing you more yesterday was because i knew that you're just a phone call away, but still hindi tayo magkausap. nasa mga tita mo kasi ikaw kaya nakakahiya magbabad sa telepono. naintindihan ko yun. pero siyempre, hindi pa rin maalis ang malungkot ako. mahigit isang linggo na naman kasi kitang hindi makakasama.. at gustuhin ko mang sulitin ang time na kahit sa fone ay makausap ka, hindi pwede.
sabi mo nakakalungkot pero kailangang magtiis. alam ko yun. actually, ang nakakatawa pa, ako ang nagsasabi niyan dati. hindi ko lang siguro kinaya na ipsych ang sarili ko kahapon kaya nilamon na ko ng kalungkutan.
6 na araw na lang magkikita na ulit tayo. sabi ko nga dapat positive ang outlook, para hindi malungkot masyado. at nag-agree tayo dun. oo, kailangan mag-tiis. kailangan magtiyaga. after all, love is patient. at mahal kita.
yun lang.
12:16 AM
haay.. nakakalungkot talaga pag may namimiss ka.. top
11:21 AM
ako walang namimiss... kung di kayo guys! top